De digitale wereld van de metaverse zorgt voor tal van juridische uitdagingen, zoveel is duidelijk. Dit is ook het geval op het vlak van aansprakelijkheid en verzekeringen. De manier waarop de metaverse functioneert, met verbonden virtuele ruimtes waarin gebruikers kunnen interageren en communiceren via avatars, virtual reality (VR) en augmented reality (AR), doet immers nieuwe vormen van aansprakelijkheid ontstaan, die tot voor kort onbestaand waren.
Dit zorgt dan uiteraard ook voor nieuwe opportuniteiten voor de verzekeringssector, maar ook voor de advocatuur. Zo bijvoorbeeld profileert het Amerikaanse advocatenkantoor Morgan & Morgan zichzelf reeds als “metaverse injury lawyers”. Het kantoor specialiseert zich in “VR injuries” en verleent juridische bijstand aan klanten die gewond zijn geraakt bij het gebruiken van een VR-bril.
De metaverse kan inderdaad leiden tot persoonlijke schade. Wie een VR-bril gebruikt om toegang te krijgen tot de metaverse moet zich bewust blijven van de fysieke omgeving waarin hij zich bevindt. Indien dit niet het geval is, dan kan dit leiden tot virtuele ongevallen, zoals struikelen over een stoel. Als de gebruiker dan een letsel oploopt dan kan er aansprakelijkheid ontstaan, bijvoorbeeld voor de fabrikant van de VR-bril of voor degenen die de virtuele omgeving hebben gemaakt of beheerd.
Daarnaast kan langdurig gebruik van metaverse-platforms ook leiden tot gezondheidsrisico’s zoals oogproblemen, RSI (repetitive strain injury) of andere fysieke klachten. Als platforms of ontwikkelaars niet voldoende waarschuwen voor deze risico’s, kan er aansprakelijkheid ontstaan voor gezondheidsschade. Ook werkgevers lopen hier risico als zij werknemers met VR-brillen laten werken op de werkvloer.
En laat ons ook niet vergeten dat virtuele omgevingen intense emoties en ervaringen kunnen oproepen bij gebruikers. Zo zijn reeds gevallen bekend van avatars die in de metaverse door andere avatars werden aangerand. Als dergelijke ervaringen leiden tot emotionele schade, kunnen er claims van aansprakelijkheid volgen tegen andere gebruikers, dan wel tegen degenen die verantwoordelijk zijn voor het creëren of beheren van de betreffende virtuele omgeving.
En uiteraard is persoonlijke schade niet de enige vorm van schade die kan ontstaan in de metaverse. Ook vermogensschade kan tot aansprakelijkheid leiden. De laatste jaren kent digitaal vermogen een enorme opgang. Denk maar aan crypto-portefeuilles, digitale kunstwerken ( NFT’s ) en virtueel vastgoed Het is evident dat in de metaverse ook een risico bestaat op fraude, diefstal en oplichting rond digitaal vermogen en uiteraard ook op hacking. Als virtueel vermogen wordt gestolen of vernietigd, kan er aansprakelijkheid ontstaan voor zowel de dader als de platformen waarop het virtueel vermogen wordt bewaard. Zo bijvoorbeeld heeft Timothy McKimmy een rechtszaak aangespannen tegen het NFT platform OpenSea. McKimmy had op dit platform een “Bored Ape”, een van de meest bekende NFT’s, te koop aangeboden, maar door een bug in het systeem konden hackers de instelprijs aanpassen en de NFT voor een zeer laag bedrag kopen.
Maar er zijn natuurlijk ook nog tal van andere vormen van aansprakelijkheid mogelijk met betrekking tot digitaal vermogen. Het kopiëren van avatars, NFT’s, virtueel vastgoed, virtuele kledij etc. kan leiden tot allerlei inbreuken op auteursrechten, handelsmerken of andere intellectuele eigendomsrechten. En uiteraard kunnen in de metaverse ook datalekken voorkomen, die kunnen leiden tot allerlei privacy inbreuken en misbruiken van persoonlijke informatie.
En ook het organiseren van virtuele events kan problemen opleveren die tot aansprakelijkheid aanleiding kunnen geven. Meer en meer modemerken en artiesten organiseren virtuele shows in de metaverse. Indien het gaat om betalende events en het event niet kan doorgaan door bijvoorbeeld technische moeilijkheden, kan dit tot aansprakelijkheid leiden bij zowel de organisator van het event als het platform waarop het event wordt georganiseerd.
Consumenten, bedrijven en verzekeringsmaatschappijen moeten zich bewust worden van de metaverse-risico’s op aansprakelijkheid en de vraag moet worden gesteld of de bestaande verzekeringspolissen ook metaverse-schade dekt. Zo bijvoorbeeld kan de vraag worden gesteld of een diefstalverzekering ook digitaal vermogen dekt en of een event-verzekering ook geldt in de metaverse.
Indien dit niet het geval, is, moeten deze polissen moeten worden uitgebreid of moeten nieuwe specifieke metaverse-polissen worden gecreëerd.
Daarnaast stellen zich in het aansprakelijkheidsrecht nog een aantal prangende problemen met betrekking tot de metaverse, zoals het probleem van de ketenaansprakelijkheid en het probleem van de beperking en uitsluiting van aansprakelijkheid in service agreements van metaverse-platformen.
Hoog tijd voor actie.
De digitale wereld van de metaverse zorgt voor tal van juridische uitdagingen, zoveel is duidelijk. Dit is ook het geval op het vlak van aansprakelijkheid en verzekeringen. De manier waarop de metaverse functioneert, met verbonden virtuele ruimtes waarin gebruikers kunnen interageren en communiceren via avatars, virtual reality (VR) en augmented reality (AR), doet immers nieuwe vormen van aansprakelijkheid ontstaan, die tot voor kort onbestaand waren.
Dit zorgt dan uiteraard ook voor nieuwe opportuniteiten voor de verzekeringssector, maar ook voor de advocatuur. Zo bijvoorbeeld profileert het Amerikaanse advocatenkantoor Morgan & Morgan zichzelf reeds als “metaverse injury lawyers”. Het kantoor specialiseert zich in “VR injuries” en verleent juridische bijstand aan klanten die gewond zijn geraakt bij het gebruiken van een VR-bril.
Schade
De metaverse kan inderdaad leiden tot persoonlijke schade. Wie een VR-bril gebruikt om toegang te krijgen tot de metaverse moet zich bewust blijven van de fysieke omgeving waarin hij zich bevindt. Indien dit niet het geval is, dan kan dit leiden tot virtuele ongevallen, zoals struikelen over een stoel. Als de gebruiker dan een letsel oploopt dan kan er aansprakelijkheid ontstaan, bijvoorbeeld voor de fabrikant van de VR-bril of voor degenen die de virtuele omgeving hebben gemaakt of beheerd.
Daarnaast kan langdurig gebruik van metaverse-platforms ook leiden tot gezondheidsrisico’s zoals oogproblemen, RSI (repetitive strain injury) of andere fysieke klachten. Als platforms of ontwikkelaars niet voldoende waarschuwen voor deze risico’s, kan er aansprakelijkheid ontstaan voor gezondheidsschade. Ook werkgevers lopen hier risico als zij werknemers met VR-brillen laten werken op de werkvloer.
En laat ons ook niet vergeten dat virtuele omgevingen intense emoties en ervaringen kunnen oproepen bij gebruikers. Zo zijn reeds gevallen bekend van avatars die in de metaverse door andere avatars werden aangerand. Als dergelijke ervaringen leiden tot emotionele schade, kunnen er claims van aansprakelijkheid volgen tegen andere gebruikers, dan wel tegen degenen die verantwoordelijk zijn voor het creëren of beheren van de betreffende virtuele omgeving.
En uiteraard is persoonlijke schade niet de enige vorm van schade die kan ontstaan in de metaverse. Ook vermogensschade kan tot aansprakelijkheid leiden. De laatste jaren kent digitaal vermogen een enorme opgang. Denk maar aan crypto-portefeuilles, digitale kunstwerken ( NFT’s ) en virtueel vastgoed. Het is evident dat in de metaverse ook een risico bestaat op fraude, diefstal en oplichting rond digitaal vermogen en uiteraard ook op hacking. Als virtueel vermogen wordt gestolen of vernietigd, kan er aansprakelijkheid ontstaan voor zowel de dader als de platformen waarop het virtueel vermogen wordt bewaard. Zo bijvoorbeeld heeft Timothy McKimmy een rechtszaak aangespannen tegen het NFT platform OpenSea. McKimmy had op dit platform een “Bored Ape”, een van de meest bekende NFT’s, te koop aangeboden, maar door een bug in het systeem konden hackers de instelprijs aanpassen en de NFT voor een zeer laag bedrag kopen.
Aansprakelijkheid
Maar er zijn natuurlijk ook nog tal van andere vormen van aansprakelijkheid mogelijk met betrekking tot digitaal vermogen. Het kopiëren van avatars, NFT’s, virtueel vastgoed, virtuele kledij etc. kan leiden tot allerlei inbreuken op auteursrechten, handelsmerken of andere intellectuele eigendomsrechten. En uiteraard kunnen in de metaverse ook datalekken voorkomen, die kunnen leiden tot allerlei privacy inbreuken en misbruiken van persoonlijke informatie.
En ook het organiseren van virtuele events kan problemen opleveren die tot aansprakelijkheid aanleiding kunnen geven. Meer en meer modemerken en artiesten organiseren virtuele shows in de metaverse. Indien het gaat om betalende events en het event niet kan doorgaan door bijvoorbeeld technische moeilijkheden, kan dit tot aansprakelijkheid leiden bij zowel de organisator van het event als het platform waarop het event wordt georganiseerd.
Consumenten, bedrijven en verzekeringsmaatschappijen moeten zich bewust worden van de metaverse-risico’s op aansprakelijkheid en de vraag moet worden gesteld of de bestaande verzekeringspolissen ook metaverse-schade dekt. Zo bijvoorbeeld kan de vraag worden gesteld of een diefstalverzekering ook digitaal vermogen dekt en of een event-verzekering ook geldt in de metaverse.
Indien dit niet het geval, is, moeten deze polissen moeten worden uitgebreid of moeten nieuwe specifieke metaverse-polissen worden gecreëerd.
Daarnaast stellen zich in het aansprakelijkheidsrecht nog een aantal prangende problemen met betrekking tot de metaverse, zoals het probleem van de ketenaansprakelijkheid en het probleem van de beperking en uitsluiting van aansprakelijkheid in service agreements van metaverse-platformen.
Hoogtijd voor actie.
@MichelMaus #metaverse #serviceagreements #verzekeringen
Wil u meer weten?
Contacteer ons via mail.
